Πόσο όμορφη είναι η νύχτα απόψε...

Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι,

όταν διεκδικούν μερτικό από την ψυχή σου.

Πόσο ψεύτες, όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω

εκείνα που δεν σου έδωσαν ποτέ.

Πόσο ηλίθιοι, όταν νομίζουν πως δεν έχεις την ικανότητα

να διακρίνεις το σουγιά, που είναι κρυμμένος στην ανθοδέσμη

με τις γλαδιόλες

Α. Παπαδάκη

Ξεφυλλίζοντας την σιωπή

Τι φταις αλήθεια. Κανείς δε σου 'μαθε το δρόμο για το "εμείς". Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε να επενδύεις στο "εγώ". Σαν επαίτης εκλιπαρείς μπροστά στην πόρτα του "εσείς". Έσπασες αμέτρητες φορές τα μούτρα σου, προσπαθώντας ανάμεσα σε σκοτάδια ν' ανακαλύψεις το "εσύ". Σ' έπιασε πάντα πανικός στη θέα και στη σκέψη του "αυτοί". Και στην απελπισία, στο χαμό σου, φώναζε "Αυτός! Αυτός!" Κι έπιασες ένα πιστόλι, να πολεμάς. Τι φταις!

Α. Παπαδάκη