Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια.
Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές.
Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος.
Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά.
Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.
Τοὺς σαρώνουν οἱ κατακλυσμοί.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ὁ ἄνεμος.
Ἐγὼ δὲν εἶμαι παρὰ ἕνας στρατολάτης
ἕνας ἀποσταμένος περπατητὴς
ποὺ ἀκούμπησε στὴ ρίζα μιᾶς ἐλιᾶς
ν᾿ ἀκούσει τὸ τραγούδι τῶν γρύλων.
Κι ἂν θέλεις, ἔλα νὰ τ᾿ ἀκούσουμε μαζί.
Μ. Λουντέμης
Φοβερός ο Λουντέμης....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερή επιλογή!
Υπέροχος Ευάκι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ που πέρασες...
καλή σου μέρα!
Λουντέμης αγαπημένος ποιητής!!! Διάλεξες απο τα ωραιότερα ποιήματά του Ερωτικό κάλεσμα. Μου θύμησες ένα στίχο απο το ποίημα οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος και σου το χαρίζω. Ανοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή, για νά'μπουν οι μοσχοβολιές απο το περιβόλι. Αχ!κάθε τριαντάφυλλο και μια πληγή απο βόλι είναι για σε ποιητή. Καλό σου βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή