Θυμάσαι ένα χειμωνιάτικο πρωινό, που ήρθα και σε ξύπνησα χωρίς να με περιμένεις;Σε πήρα από το χέρι και περπατήσαμε στους δρόμους, μέσα στο κρύο και στη βροχή.
Δεν κάναμε τίποτα σπουδαίο.
Δεν λύσαμε κανένα πρόβλημα του κόσμου.
Κρατιόμαστε χέρι, χέρι, λέγαμε ότι μας ερχόταν στο κεφάλι και γελούσαμε.
Δε σου είπα πόσο είχα ανάγκη εκείνη την ημέρα να σε δω.
Πως δεν άντεχα να κουβαλήσω ως το βράδυ
την ψυχή μου.
Δεν σου είπα πόσο μου είχες λείψει.
Α, Παπαδάκη
Υπέροχη η Αλκυόνη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο.....
Υπέροχη σελίδα....
Καλό μεσημέρι Αναστασία...
Να είσαι καλά Ευάκι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Αναστασία
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν προηγείται το
"Δεν σου είπα πόσο....."
Τότε αναγκαστικά θα καταλήξουμε στο:
"Θυμάσαι εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ..."
¨Ελπίζω να μην επαναλήφθηκε η να μην επαναληφθεί.
Ευχαριστώ πολύ για τη "Μαρία Έλενα" είχα να την ακούσω από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Καλό σου βράδυ.
ευχαριστώ JK...
ΑπάντησηΔιαγραφήKal;o br;ady!
Κύριε Ζήση ανάθεμά με αν κατάλαβα κάτι...Από ένα σημείο κι ύστερα έχασα την μπάλα...
ΑπάντησηΔιαγραφή¨"Ελπίζω να μην επαναλήφθηκε η να μην επαναληφθεί"
Δυο λόγια πάνω σ' αυτό σας παρακαλώ...Έτσι για να δω...να καταλάβω...
Πολύ όμορφο!! Καλησπέρα :):)
ΑπάντησηΔιαγραφή