Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Θυμάμαι...τις γαζίες και το γλυκό κουταλιού σ' ασημένιο πιατάκι!!!


Ο Περσέας θα σώσει την Ανδρομέδα, θα την στροβιλίσει στην έναστρη αγκαλιά του, ακοίμητος φρουρός του μεγάλου έρωτα, για να μείνει στο Σύμπαν...







4 σχόλια:

  1. Αχ τα λες πολυ ομορφα..!Γαζιες,γλυκο του κουταλιου υπεροχες μυρωδιες!!!αχ με γυρισες στο χωριο..Το χρειαζομασταν αυτο το ταξιδακι αναδρομης..καλησπερα καλο μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εσύ στο χωριό...εγώ στην παλιά γειτονιά μου...
    στα θερινά σινεμά...στο παγωτό χωνάκι...σ' εκείνη τη γλυκιά εποχή...την εποχή της "δασκάλας με τα χρυσά μαλλιά" του "Ξανθόπουλου" του "Μπάρμπα Γιώργη" της "Στέλλας φύγε..κρατάω μαχαίρι" Και του Καζαντζίδη" φυσικά...
    Με λίγα λόγια...στην εποχή Μίνα μου που το γιασεμί έγερνε τρυφερά πάνω στην μπουκαμβίλια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. it's now or never... kiss me my darling. Ωραίο τραγούδι Αναστασία, η ματιά σου καμπύλωσε τον χωροχρόνο και μας γύρισε σε όμορφα και δύσκολα χρόνια. Να είσαι καλά, καλό σου βράδυ.

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πότε πότε με πιάνει Αλέξανδρε...μ' αρέσει να ξεδιπλώνω το κιτρινισμένο σεντόνι...να παίζω κρυφτό με τις αναμνήσεις...

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλώς ήρθατε και ευχαριστώ για το σχόλιό σας!